بررسی انواع زمین تنیس و ویژگی آنها (هر ۱۰ نوع زمین تنیس)

هرچه که بیشتر و بیشتر در مورد تنیس و انواع زمین تنیس یاد می گیرید، متوجه خواهید شد که سطوح مختلف زمین بر بازی بازیکن تاثیر می‌گذارد. حتما شنیده اید که رافائل نادال پادشاه زمین های خاکی است و راجر فدرر احتمالا بهترین بازیکن زمین چمن تمام دوران است. اما چرا اینطور است؟ چرا دو تن از بهترین اسطوره های تنیس در تمام دوران در زمین های مختلف تنیس عملکرد متفاوتی دارند؟

اساسا انواع مختلف سطوح زمین تنیس به روش های مختلف و با استفاده از مواد مختلف ساخته می‌شوند. ساختار و ترکیب متفاوت آن ها بر جنبه های مختلف یک مسابقه تنیس، از جمله سرعت ضربات، جهش توپ و ظرفیت حرکت بازیکنان به اطراف تاثیر می‌گذارد. برخی بازیکنان، مانند راجر فدرر، بهتر با زمین هایی که با سطوح سریعتر سازگار می‌شوند، در حالی که برخی دیگر مانند رافائل نادال در زمین های آهسته‌تر و پر جهش‌تر عملکرد بهتری دارند.

بسیاری از ما ممکن است قبلا روی یک یا شاید دو سطح بازی کرده باشیم، اما چیزی که ممکن است ندانید این است که سطوح زمینی بیشتری وجود دارند که هر کدام به روشی متفاوت بر بازی بازیکن تاثیر می‌گذارند.

همچنین اگر دوست دارید با قوانین ورزش تنیس به طور کامل آشنا شوید، مقاله ای که برای شما آماده کرده ایم را از دست ندهید.

زمین های تنیس چگونه ساخته می‌شوند؟

در حالی که نوع زمین های تنیس ممکن است متفاوت باشد، روند ساخت و ساز برای همه زمین ها به طور کلی شامل مراحل یکسان است. زمین های تنیس از چندین لایه ساخته شده‌اند و سطح رویی که می‌توانیم ببینیم (چمن، خاکی، سخت) معمولا نازک‌ترین لایه است. زمین های تنیس از ۴ لایه مختلف تشکیل شده اند: لایه شکل گیری – لایه فونداسیون – لایه تنظیم کننده و سطح پوشاننده.

لایه اول معمولا لایه شکل گیری است و هدف آن این است که به عنوان مانع بین زمین و زمین تنیس عمل کند. همچنین از آسیب زدن ریشه ها و مواد آلی به زمین تنیس جلوگیری می‌کند. لایه شکل گیری، زمینی مسطح برای ساختن زمین را فراهم می‌کند.

لایه دوم فونداسیون نام دارد و هدف اصلی آن جلوگیری از یخ زدگی احتمالی زمین تنیس است. فونداسیون معمولا بین ۱۴ تا ۲۸ میلی متر است و باید حدود ۱۵۰ میلی متر زیر سطح زمین قرار بگیرد. ویژگی زهکشی فونداسیون زمین تنیس بسته به سطح آن متفاوت است. از آنجایی که زمین های خاکی و چمن به مقداری رطوبت نیاز دارند، زهکشی مناسب فونداسیون بسیار مهم است.

لایه سوم پایه تنظیم کننده (regulating base) است و ترکیبات آن بسته به سطح رویی زمین تنیس بسیار متفاوت است. این لایه برای ایجاد یک سطح ثابت و مسطح که لایه رویی زمین تنیس روی آن قرار می‌گیرد، عمل می‌کند.

در نهایت لایه چهارم و نهایی را سطح پوشاننده زمین تنیس می‌گویند. این لایه ای است که در واقع وقتی به زمین تنیس نگاه می‌کنیم می‌بینیم. این لایه بسته به نوع سطح رویی یا همان سطح پوشاننده زمین می‌تواند از چندین لایه کوچکتر ساخته شود.

در سال ۲۰۰۸، زمانی که گوستاوو کوئرتن آخرین بازی خود را در رولان گاروس انجام داد، جایزه ای دریافت کرد که نشان دهنده بخشی از زمین مرکزی مسابقات بود. در تصویر زیر تمامی لایه های تشکیل دهنده یک زمین خاکی را مشاهده می کنید.

انواع زمین تنیس

فدراسیون بین المللی تنیس (ITF یا International Tennis Federation) در حال حاضر سطوح زمین تنیس را به دسته های زیر طبقه بندی میکند.
زمین های تنیس به ۳ نوع کلی تقسیم بندی میشوند:

• زمین چمن (Grass): چمن طبیعی – چمن مصنوعی
• زمین خاکی (Clay): خاک رس – خاک رس مصنوعی – خاک رس ترکیبی
• زمین سخت (Hard): اکریلیک – آسفالت – بتنی

علاوه بر موارد بالا، زمین کفپوش یا کارپت (Carpet) و زمین های سرپوشیده هم وجود دارند. زمین های سرپوشیده می‌توانند از هر یک از سطوح در آن استفاده شود، بنابراین ما هم چگونگی تاثیر زمین های سرپوشیده بر بازی شما را توضیح خواهیم داد.

زمین چمن: سریع‌ترین زمین تنیس

همانطور که در بالا اشاره کردیم، زمین های چمن به ۲ نوع چمن طبیعی و چمن مصنوعی تقسیم بندی میشوند. در ادامه به بررسی آنها میپردازیم.

زمین چمن طبیعی

امروزه پیدا کردن زمین های چمن که ظریف ترین سطوح در نظر گرفته می‌شود، تا حدودی دشوار است. زمین های چمن در گذشته بسیار محبوب‌تر بودند و بین سال های ۱۹۰۵ و ۱۹۷۴، ۳ گرند اسلم (ویمبلدون، اوپن ایالات متحده، و اوپن استرالیا) روی چمن برگزار می‌شد. با کاهش محبوبیت زمین هایی با این سطح، در حال حاضر تنها یک گرند اسلم در چمن (ویمبلدون) بازی می‌شود و هیچ بازی ATP ۱۰۰۰ روی چمن انجام نمی‌شود.

دلیل کاهش محبوبیت زمین های چمن این است که آنها به تعمیر و نگهداری بسیار بیشتری نیاز دارند و در صورت بارندگی نمی‌شود روی آنها بازی کرد. به این دلایل، زمین های خاکی و زمین های سخت به عنوان سطوح اصلی زمین انتخاب شدند.

زمین های تنیس چمن طبیعی از یک لایه ضخیم از خاک رس و ماسه و یک سطح پوشیده از چمن طبیعی ساخته شده است. این زمین ها همچنین به یک لوله زهکشی در لایه فونداسیون نیاز دارند تا از تجمع آب جلوگیری شود.

در زمین های چمن توپ در زمان برخورد با زمین کمی سر می‌خورد، که باعث می‌شود بازی بسیار سریعتر شود. علاوه بر این، توپ جهش کمی در این زمین دارد و پایین و نزدیک به زمین می‌ماند، به این معنی که ضربات با اسلایس (Slice) معمولا موثرتر از ضربات تاپ اسپین (Topspin) است. بازیکنانی که ضربه های فلت (flat) و والی های خوب می‌زنند و بازیکن های به اصطلاح بیگ سرور (Big Servers – بازیکنانی که سرویس های پر قدرت می زنند و از سرویس ها امتیاز می گیرند) هستند معمولا در زمین های چمن بسیار موفق هستند.

زمین چمن مصنوعی

زمین های تنیس ساخته شده با چمن مصنوعی مشابه زمین های خاکی مصنوعی یا فرش ساخته می‌شوند. پس از ساخت یک لایه پایه تنظیم کننده، یک چمن مخصوص در بالای آن قرار می‌گیرد. لایه بالایی مانند زمین چمن به نظر می‌رسد، اما به نگهداری بسیار کمتری نیاز دارد.

بازی در این نوع زمین تنیس حسی مانند زمین های چمن طبیعی می‌دهد، زیرا توپ در نهایت می‌لغزد و نزدیک به سطح زمین می ماند. با این حال، این سطح به اندازه زمین های چمن معمولی لغزنده نیست. این نوع زمین یک گزینه عالی برای زمین های تنیس ساخته شده در مکان های خصوصی یا در پارک ها هستند.

هیچ تورنمنت حرفه ای در زمین چمن مصنوعی برگزار نمی شود.

زمین خاکی: کندترین زمین تنیس

زمین های خاکی از محبوب ترین زمین های تنیس هستند به ۳ نوع دسته بندی میشوند. زمین خاکی طبیعی، زمین خاکی مصنوعی، و زمین خاکی ترکیبی.

زمین خاکی طبیعی

زمین های خاکی در اروپا و آمریکای جنوبی بسیار محبوب هستند و به طور قابل توجهی کندتر از زمین های چمن و زمین های سخت در نظر گرفته می‌شوند.

در زمین های تنیس خاکی، لایه بالایی از سنگدانه های ریز خرد شده ساخته شده است که می‌تواند سنگ، آجر و … باشد. در زیر این لایه، معمولا یک لایه ضخیم تر دیگر از همان ماده، اما به صورت فشرده وجود دارد.

ساختار زمین های خاکی باعث کندی و جهش زیاد توپ در آن ها می شود، که برای بازیکنان baseliner و بازیکنانی که از تاپ اسپین زیادی در ضربات خود استفاده می کنند عالی است. زمین های خاکی نیز دارای یک ویژگی جالب هستند و آن این است که بازیکنان می‌توانند در اطراف زمین سر بخورند. زمین های خاکی نسبت به زمین چمن به نگهداری کمتری و نسبت به زمین های سخت به نگهداری بیشتر نیاز دارند، زیرا به مراقبت های معمولی نیاز دارند که شامل آبیاری و براش زدن می‌شود.

دو نوع اصلی زمین خاکی وجود دارد: خاک رس قرمز و خاک رس سبز. زمین های خاکی سبز سریع تر هستند و در ایالات متحده محبوبیت بیشتری دارند، در حالی که زمین های خاکی قرمز کند‌تر هستند و در آمریکای جنوبی و اروپا، محبوب‌تر هستند. خاک رس قرمز دومین سطح محبوب در مسابقات حرفه ای ATP است، زیرا این نوع زمین در یک گرند اسلم (رولان گاروس) و ۳ ATP 1000 (مادرید، مونته کارلو، و رم) استفاده می‌شود.

رافائل نادال را بهترین بازیکن زمین خاکی تمام دوران می‌دانند. او در مجموع ۱۲ عنوان رولاند گاروس و ۵۹ عنوان زمین خاکی و درصد برد کلی در زمین خاکی ۹۱.۸٪ را کسب کرده است (۴۳۶ برد و ۳۹ باخت).

زمین خاک رس مصنوعی

زمین های خاکی مصنوعی حسی شبیه به زمین های خاکی معمولی دارند، اما کاملا متفاوت ساخته می‌شوند.

زمین های خاک رس مصنوعی به جای ایجاد لایه ای از سنگدانه های ریز خرد شده، با گذاشتن یک کفپوش مخصوص به عنوان پایه ساخته می‌شوند. پس از انجام این مرحله، یک لایه ماسه یا خاک رس به بالای آن اضافه می‌شود که حسی مشابه زمین های خاکی استاندارد ایجاد می کند.

این سطح به منظور کاهش نیاز های تعمیر و نگهداری توسعه یافته است، زیرا نیازی به آب دادن به زمین و … ندارد. زمین های خاک رس مصنوعی تا حدودی جدید هستند، بنابراین به اندازه انواع دیگر زمین های تنیس محبوب نیستند. با این حال، زمین خاکی مصنوعی روز به روز محبوب تر می‌شود و انتظار می‌رود تعداد آنها افزایش یابد.

در حال حاضر هیچ تورنمنتی در چنین سطحی برگزار نمی‌شود.

زمین های خاکی مصنوعی ممکن است شبیه زمین های خاکی باشند، اما تفاوت هایی نیز حس می‌شود. در حالی که شما توانایی سر خوردن را مانند زمین های خاکی دارید، اما توپ به اندازه کافی رو خاک رس مصنوعی جهش پیدا نمی‌کند. این باعث می‌شود بازی سریع تر از زمین های خاکی معمولی باشد.

زمین سخت یا هارد کورت

زمین های سخت نیز مانند زمین های دگیری که پیشتر اشاره کردیم، به چند دسته تقسیم بندی میشوند: زمین های اکریلیک/پلی اورتان، زمین های آسفالت، و زمین های بتنی.

زمین های اکریلیک / پلی اورتان

این نوع از زمین های تنیس به عنوان زمین های سخت طبقه بندی می‌شوند، سطوح زمین اکریلیک یا پلی اورتان محبوب ترین نوع زمین در ایالات متحده است.

زمین های سخت تنیس از یک پایه تنظیم کننده ساخته شده با بتن یا آسفالت ساخته شده‌اند و دارای یک سطح پوشاننده نهایی ساخته از اکریلیک یا پلی اورتان هستند. از این مواد برای رنگ آمیزی خطوط سفید و زمین ها به رنگ های مختلف استفاده می‌شود. در این زمین ها برای تنظیم سرعت زمین ممکن است از یک لایه بالشتکی زیر لایه اکریلیک نیز استفاده کنند.

زمین هایی با این سطح معمولا از نظر سرعت، متوسط، متوسط-سریع یا سریع در نظر گرفته می‌شوند. هر چه شن و ماسه بیشتری به مخلوطی که برای رنگ آمیزی سطح استفاده می‌شود اضافه شود، سرعت زمین کندتر می‌شود. اکثر بزرگترین مسابقات حرفه ای در زمین های اکریلیک / پلی اورتان، از جمله دو گرند اسلم (اوپن استرالیا و اوپن ایالات متحده)، فینال های ATP، و ۶ تا از ATP ۱۰۰۰ ها (ایندین ولز، میامی، اوپن کانادا، سینسیناتی، شانگهای، و پاریس) برگزار می‌شود.

اگرچه این زمین ها سریع هستند، اما این زمین ها می توانند پر جهش هم باشند. زمین های سخت برای بیگ سرور ها عالی هستند، زیرا می توانند ایس (Ace) های زیادی بگیرند. به طور کلی، این سرعت توپ در این زمین ها اگر در معرض آفتاب و گرما باشند، سریع‌تر می‌شود. این بدان معناست که یک بازیکن ممکن است تجربه متفاوتی از بازی در یک زمین اما در دو زمان متفاوت از روز داشته باشد.

آسفالت

زمین های تنیس آسفالت معمولا مانند زمین های اکریلیک ساخته می‌شوند. با این حال، زمین های آسفالت لایه آخر اکریلیک را به آنها اضافه نمی‌کنند که این آنها را بیشتر در معرض آسیب های محیطی قرار می‌دهد. با گذشت زمان، قرار گرفتن در معرض نور مستقیم نور خورشید و گرما می‌تواند باعث ایجاد ترک هایی در زمین های آسفالت شود که ممکن است نیاز به تعمیر داشته باشند.

معمولا هزینه های اولیه برای توسعه زمین های تنیس آسفالت کمتر از سایر انواع سطوح است. به همین دلیل است که بسیاری از زمین های تنیس عمومی با سطح آسفالت ساخته می‌شوند. با این حال، هزینه های نگهداری و تعمیر ترک ها، هزینه های کلی بلند مدت ممکن است بیشتر شود.

هیچ تورنمنت حرفه ای روی زمین های آسفالت برگزار نمی شود، زیرا تمام مسابقات هارد کورت در زمین هایی برگزار می شود که لایه نهایی اکریلیک یا پلی اورتان روی آن ها اعمال می شود.

بتن

زمین های تنیس ساخته شده از بتن بسیار شبیه به زمین های تنیس آسفالتی است. تفاوت اصلی واضح است که ماده مورد استفاده در ساخت و ساز است. زمین های بتنی نسبت به زمین های آسفالتی ترک های کمتری را نشان می دهند.

هیچ تورنومنت حرفه ای در زمین های بتنی برگزار نمی شود.

زمین کارپت

در گذشته زمین های کارپت اغلب در تور های حرفه ای دیده می‌شد. در واقع ATP 1000 در پاریس قبلا روی زمین کارپت بازی می‌شد. با این حال، در سال ۲۰۰۹، ATP برگزاری مسابقات بزرگ در زمین کارپت را متوقف کرد تا به سمت استفاده از زمین های سخت حرکت کند. با این تغییر، تعداد سطوح انتخاب شده برای مسابقات بزرگ حرفه ای از ۴ به ۳ (سخت، خاکی، چمن) رسید.

زمین های کارپت با ایجاد لایه های آسفالتی مشابه زمین های سخت و سپس قرار دادن کفپوش مخصوص در بالای آن ساخته می‌شوند. کفپوش های زمین تنیس معمولا به صورت رول تولید می‌شود. زمین های کارپت بسیار سریع هستند، که به نفع بیگ سرور ها و کسانی ضربات پرقدرت می‌زنند، است. این زمین ها برای سرویس و والی نیز بسیار مناسب هستند.

ادامه دارد …

برگرفته شده از mytennishq